tilapia's en haaien
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg Mandy
19 Oktober 2009 | Brazilië, Garanhuns
Het plan van het flinke stappen van vorige week is toch een beetje anders gelopen. Na een heerlijke peperoni pizza, onze Braziliaanse vrienden hadden een pizza waar ze een enorme lading mayo, ketchup en mosterd op deden... IEUWWW.. besloten we om de plaatselijke kermis eens te gaan bezoeken. Na een kort ritje in het lachwekkende spookhuis, een krakende Hawaï trip en een veel te lang schommelende schommelboot waren we een beetje misselijk en gingen we weer op het klooster aan. Daar nog even in het Portugees gekletst met onze Braziliaanse amigo’s waarbij ik vertelde dat we maandag naar de Fazenda zouden gaan om cadeaus te geven aan de kids. Ik floepte me toch een mooie zin eruit: ‘Nos compramos presentes de criancas de Fazenda da Esperança.’ Jaja.. dat doen jullie met niet na hè ;) Verder hebben we een enerverend weekend gehad met ook de aanwezigheid van broeder Urbanes. Hij is met ons mee gegaan naar de Fazenda om te kijken naar de vijver. Het deed mij erg goed om vanuit zijn mond te horen dat ons project nog wel eens een voorbeeld zou kunnen worden voor andere startende vissenkwekers. Oehh.. ik kan het even niet laten hoor maarre.. WIJ ZIJN GOEDDD!! :) Bij de vijver is dan ook een dagelijkse vooruitgang te zien. We hebben een elektricien geregeld die de nieuwe pomp aansluit en met een heel erg hi-tech systeem ervoor zorgt dat er op 3 plaatsen een fontein komt die het water een aantal meter de lucht in spuit om het vervolgens weer naar beneden in de vijver te laten kletteren. Omdat het water een grote weg door de lucht aflegt voordat het in de vijver terechtkomt, kan er veel zuurstof bij het water komen. En veel zuurstof betekent goede levensomstandigheden voor de vissen. En goede levensomstandigheden voor de vissen betekent grotere vissen. En grotere vissen betekent een betere verkoop van de vissen. En een betere verkoop van de vissen betekent CHING CHING :D Verder zorgt hij er ook voor dat de lantaarns die op eilandje 1 en 3 staan het binnenkort weer spontaan zullen doen. Ook zijn wij handige chickies weer zelf op bezoek geweest bij onze favoriete bouwmarkt. Daar hebben we een net van 15 bij 3 meter aangeschaft. Dit om de vijver in tweeën te delen met de babyvisjes aan de ene kant en de hapklare 2 kilo wegende jongens aan de andere kant. Verder nog gekeken naar een machinale blender waar we het huisgemaakte GFT afval in zullen gaan verwerken tot ene heerlijk maaltje voor onze lieve tilapia vrinden. (de precieze ingrediënten hiervoor zijn ook al bekend.. wat gaan we rap hè?! :) ) Als laatste vis/vijver melding voor vandaag stellen wij waarschijnlijk de twee tuinmannen aan als leidinggevenden van de vijver. Zij zijn van a tot z en van begin tot eind bij ons project aanwezig geweest en we hebben ze dan ook al heel wat kneepjes van het vissenvak geleerd. Verder ook leuk om te weten dat deze twee heerlijk geurende heren (dat is niet helemaal waar.. laten we zeggen dat ze altijd érg hard werken..) zich altijd voor de volle 100% inzetten voor ons project en dat ze er altijd erg enthousiast over zijn. Op deze manier hebben zij de leiding en kunnen ze de vrouwen aansturen op het fileren en verkopen van de vissen. Buiten ons fantastisch vorderende project moet er ook af en toe ene beetje gechilled worden en dames en heren.. gechilled it is!! Zelfs een keertje iets té lang wat resulteerde in vrindjes Men en Kin die de komende dagen als kreeftjes door het leven gaan. Gelukkig biedt de aftersunnende hand van Kaar verlichting. (bij wie trouwens geen spoor roodhuid te bekennen valt, één en al moreno, gebruinde huid) Soms is het leven gewoon niet eerlijk verdeeld :( Nu we het over verdelen hebben.. de afgelopen weken was het alleen Linda die post uit Holanda mocht ontvangen. Kaar en ik begonnen hier al behoorlijk sacho van te worden maar niet getreurd; afgelopen maandag kreeg ik twee kaarten, één van paps en mams en één van Nikita bebehh.. :) Vandaag was Kaar aan de beurt met een brief van Wouter. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen ;) Wel denk ik dat ik nu een stop kan zetten op de post van jullie richting klooster. Aangezien ik hier nog maar 3 weken zal zitten en de post er gemiddeld een maand over doet, is het zonde van al de uitgebreide en geparfumeerde brieven die jullie nog op wilden sturen. Dus bij deze: bewaar ze maar voor in Nederland. Deze week was trouwens echt een week van de lachbuien. Kaar heeft twee keer d’r teen gestoten op zo’n grappige manier waar je U tegen zegt en daarnaast had ze een nóg grappigere actie!! Zaten we op ons gemakkie een friendsje te kijken, zegt ze ineens: ‘Zie je wat aan mijn lippen?’... O MIJN GOD.. Had ze met één of ander smarties doosje d’r toch al dikke lippen vacuüm gezogen en een tijdje zo laten zitten. Dit resulteerde in lippen ala Marijke Helwegen :O Werkelijk géén porum hahaha.. Gelijk een foto gemaakt maar helaas.. deze mag niet gepubliceerd worden door de desbetreffende persoon. Verder had ik zelf nog een actie met een duizendpoot in m’n slipper waarbij ik een gil gaf en het arme beestje in ene reflex door de kamer gooide en plat stampte, waarop Linda in een scheur lag en als laatste heb ik het schrik gezicht van Linda deze week nog een aantal keer mogen bewonderen.. ik krijg er geen genoeg van.. de slappe lach gegarandeerd! :D Uiteraard zijn er ook nog serieuze momenten geweest zoals een godsdienst interview met pater Gabriël en hard-aan-school-werkende-Brasil-nerds. Ook heeft onze cluedo tactiek, tijdens het verorberen van een heerlijke quatro formaggi pizza, een enorme vooruitgang geboekt. Ik vergeet bijna het spannendste van de week te vertellen.. Lin en ik hadden vanmorgen een actie.. ik denk dat het wel terecht is als je ons helden noemt. Er waren twee kippen ontsnapt vanuit de kippenren op het klooster. Ze bevonden zich, eerst een heuvel op en daarna een flinke trap naar beneden, midden in het gastenverblijf. Al poepend en kakelend liepen ze daar rond als een kip zonder kop. (niet letterlijk genomen dan hè..) dus Lin en ik als een soort schaapshonden de kippetjes richting trap gestuurd. Daar ging het even mis want ze namen een sneaky zijpad naar een smal halletje bij de wc hokjes en ze waren duidelijk niet van plan om hier zelfstandig weer uit te komen. Dus held Mandy met een handdoekje de kipjes uit het smalle zijpaadje gemanoeuvreerd waar stoere Linda ze alweer stond op te wachten. Al stampend en kakelgeluiden makend hebben we deze twee beestjes zo ver gekregen dat ze weer trap op en heuvel af gingen en aan het eind van het verhaal weer keurig netjes veilig bij hun vrindjes kips en haan in het hok belandden. (waarvan deze laatste ons elke ochtend een luid goedemorgen wenst) Over kippen gesproken.. we hebben deze lieve diertjes op vele verschillende manieren gezien. Donderdag morgen zijn we met de super lieve kokkin van het klooster, die ons overigens als haar vervangende kinderen ziet, naar de plaatselijke markt. Echt heel erg leuk om te zien al die kraampjes! Het grootste deel van de markt bestond uit kraampjes met de meest exotische soorten groenten en fruit waarvan er vele waren die beheert werden door kinderen die eigenlijk nog op de basisschool zouden moeten zitten. Het laatste gedeelte was iets schokwekkender, daar vonden we kraampjes met uitgestalde darmen, afgehakte varkenspoten, levende kippen waarvan de poten aan elkaar vast gebonden waren, krioelende garnalen, vis die ter plekke schoon gemaakt werd op een manier dat de schubben je om de oren vlogen en nog meer soorten vlees en vis dat je in Nederland niet zo snel op een marktkraam zal zien liggen. Het hele dorp was aanwezig en er hing wel een gezellige sfeer dus al met al was het geen verkeerde keus om dit plaatselijke gebeuren even te gaan bekijken.
De dag daarna was het dan eindelijk zo ver; het weekend uitje richting Receife, een grote plaats in Brazilië, ging van start. Wij de bagage in de kleine kofferbak van pater Roberto’s fiat gepropt en gáán met die banaan! :) De heenreis verliep goed en na een tijdje gekletst te hebben met pater Roberto kwamen we er achter dat zich een aantal Mac Donalds in Receife bevinden dus je raadt al waar onze eerste stopplek was. Na een heerlijk big tasty menu te hebben verorbert gingen we toch echt op het plaatselijke klooster aan. Wat mij erg opviel was dat het een hele grote en vooral drukke stad is. Ik vond het dan ook niet heel vervelend dat pater Roberto het hele weekend gereden heeft, dit inclusief veel getoeter en veel ‘bijna’ botsingen. (gelukkig zou een botsing alleen blikschade veroorzaken omdat het daar zó druk is dat je niet harder dan 50 km per uur vooruit kan komen) Het klooster was echt heel anders dan in Garanhuns. Met zijn drie verdiepingen en 31 paters tellend, was ook het klooster aardig geïndustrialiseerd. Op de benedenverdieping was echt een schattig tuintje met daarin een volière vol gekleurde parkietjes en duiven.. echt leuk! Ook kwam ik er al snel achter dat er veel héle oude paters op deze verdieping wonen waarvoor er verpleegsters in dienst zijn die hen de hele dag met alles helpen. Leuk detail, er wonen ook drie Nederlandse paters waarvan er twee flink op leeftijd waren (84 en 80 jaar) en er ook één jongere was. We hebben kennis gemaakt met de twee ouderen waarvan er één nog heel erg bij de tijd was. Met Jaime hebben we een tijdje gekletst en hij is echt nog heel erg fit, gaat elke dag een beetje zwemmen en geeft zelfs nog missen! ’S avonds was er een klein feestje op het klooster waar wij ook even langs mochten wippen. Dit kleine binnenplaatsje zat volgeladen met Braziliaanse mensen waarvan drie kwart tot de grijze bevolking hoort. Toch vond ik het best wel leuk. We kregen een hartelijk welkom en werden omgeroepen door de live zanger waarna we na een kort zwaaitje naar de gasten een plekje vonden en meteen volgeladen werden met alcoholische dranken en verschillende typisch Braziliaanse hapjes. Na een paar sneeuwwitjes te hebben gedronken zat de stemming er al aardig in en begon ik lekker mee te wiebelen op de Braziliaanse muziek. Deze muziek werd op een gegeven moment wel een beetje saai dus toen gingen we, samen met nog een vriend van pater Roberto (die ik overigens niet zo’n fijne man vond.. een beetje té aanhankelijk) naar het centrum om uit te gaan in een typisch Braziliaans barretje. En Roberto had gelijk.. het was echt typisch Braziliaans! Er stond een live band te spelen en de mensen waren allemaal de foho aan het dansen met elkaar. Ik vond het helemaal leuk om te zien en pater Roberto ging ons dan ook de foho leren. Wel een beetje jammer dat die vriend ook met ons wilde dansen want dit stelden we niet zo op prijs. Ik zei tegen pater Roberto dat we het niet zo’n fijne man vonden, hij had in de taxi naar deze tent iets té dichtbij Kaar gezeten, en of het mogelijk was dat hij gewoon weg ging. Pater Roberto heeft toen met hem gepraat en hij is inderdaad weggegaan. Dit maakte de zin in de avond een stuk groter en dus gingen Kaar, pater Roberto en ik de dansvloer weer op terwijl Linda eventjes weg ging. Toen Kaar net een privé les foho kreeg van pater Roberto, kwam Lin ineens aangelopen met het verhaal dat ze weg wilde. Er was één of andere hoer naar haar toe gekomen die aan haar zat en die vervolgens met haar benen wijdt ging zitten. Na deze actie hadden we het helemaal gehad en gingen we richting klooster terug om ons op het veel te harde matras te vestigen en een warme woelende nacht te doorstaan. We werden wakker met het idee van ‘de volgende dag beter’ en gingen fris en fruitig richting strand. Wij gelijk een heerlijke duik genomen in dit super lekkere water. Toen we het water weer uitkwamen zagen we tot onze schrik een enorm bord staan met daarop de tekst: ‘Swimmers over here have more change on having a shark attack’. :O Volgens pater Roberto was dat niet zo op de plek waar wij zwommen omdat daar een groot rif achter zat waar de haaien niet langs konden komen. Na deze wijze woorden gingen we toch weer het water in maar nadat Kaar dacht een haai te hebben gezien en ik dacht een grote donkere vlek onder het water te zien bewegen zijn we toch maar even op gaan drogen in de heerlijke Braziliaanse zon. Op de één of andere manier had ik gelijk het liedje van ome Kobus in m’n hoofd.. (ome Kobus heeft z’n linker been verloren, in Hawaï, aan een haai) Het strand in Receife is wel even wat anders.. Het is echt super lang en er staan duizenden parasolletjes en strandstoelen voor de duizenden mensen die hier komen voor enige afkoeling tussen de haaien. Overal lopen mensen met karretjes die vooral verschillende soorten eten verkopen. Wij nog een heerlijke ananas gekocht die in 2 seconden voor ons in stukjes werd gesneden en die we vers in een zakje meekregen. Na het strand gingen we, na een tussenstop bij een heerlijk eettentje, richting klooster voor een opfrisbeurt en een kort tukje. Daarna reden we naar het plaatsje ‘O Linda’, hier woonden vroeger veel Afrikanen die veelal als slaven werkte. Nu stonden er veel leuke kraampjes waar we leuke cadeautjes hebben gevonden voor het thuisfront en keken we naar de zonsondergang. Uiteraard een hele fotoshoot gehouden met deze mooie achtergrond :) Na dit idyllische plaatsje te hebben verlaten reden we richting een super groot winkelcentrum waar we een beetje hebben geshopt en heerlijk hebben gegeten. (de meiden en pater Roberto een pizza en ik.. jawel hij bestaat ook in Brazilië.. een club sandwich van de subway!! :D ik kreeg er zelfs een Braziliaanse spaarzegel bij haha..) Deze avond vertelde pater Roberto ons dat we naar een tent gingen die meer iets voor ons was en uiteraard liet hij zijn leuke pater vriend deze keer thuis. Hij had inderdaad gelijk; deze tent, Spirit genaamd, was een soort danscafé met Engelse meeblère muziek en Braziliaanse muziek door elkaar, dat door een live band gespeeld werd, leuk dus! Één klein minpuntje was dat de airco binnen zo hoog stond dat ik het gewoon koud had en met kippenvel op m’n armen stond te dansen. Dit maakten we dan weer goed door af en toe even naar buiten te gaan om lekker op te warmen.. (jaja.. naar búíten om op te warmen.. is dat wat!) Na deze leuke dag gingen we weer naar onze heerlijke bedden met die heerlijke kussens (ongeveer net zo plat als een eurocent) om de volgende ochtend nog één keer van het haaienstrand te genieten en daarna weer naar Garanhuns te vertrekken. Heel gek maar terug komen in Garanhuns voelde echt een beetje als thuis komen. Nu zit ik hier dan in het klooster van Garanhuns, achter mijn laptopje, met het vooruitzicht straks een duik te nemen in ons stamzwembad en in mijn achterhoofd dat Sereentje over twee weken hier zal zijn. Het gevoel hierbij is bijna euforisch! :) De reis richting Nederland komt ook steeds dichterbij.. wat gaat de tijd snel! Ik zou dan ook zeggen; tot de volgende week lieve mensen!
Liefss Mandy!
De dag daarna was het dan eindelijk zo ver; het weekend uitje richting Receife, een grote plaats in Brazilië, ging van start. Wij de bagage in de kleine kofferbak van pater Roberto’s fiat gepropt en gáán met die banaan! :) De heenreis verliep goed en na een tijdje gekletst te hebben met pater Roberto kwamen we er achter dat zich een aantal Mac Donalds in Receife bevinden dus je raadt al waar onze eerste stopplek was. Na een heerlijk big tasty menu te hebben verorbert gingen we toch echt op het plaatselijke klooster aan. Wat mij erg opviel was dat het een hele grote en vooral drukke stad is. Ik vond het dan ook niet heel vervelend dat pater Roberto het hele weekend gereden heeft, dit inclusief veel getoeter en veel ‘bijna’ botsingen. (gelukkig zou een botsing alleen blikschade veroorzaken omdat het daar zó druk is dat je niet harder dan 50 km per uur vooruit kan komen) Het klooster was echt heel anders dan in Garanhuns. Met zijn drie verdiepingen en 31 paters tellend, was ook het klooster aardig geïndustrialiseerd. Op de benedenverdieping was echt een schattig tuintje met daarin een volière vol gekleurde parkietjes en duiven.. echt leuk! Ook kwam ik er al snel achter dat er veel héle oude paters op deze verdieping wonen waarvoor er verpleegsters in dienst zijn die hen de hele dag met alles helpen. Leuk detail, er wonen ook drie Nederlandse paters waarvan er twee flink op leeftijd waren (84 en 80 jaar) en er ook één jongere was. We hebben kennis gemaakt met de twee ouderen waarvan er één nog heel erg bij de tijd was. Met Jaime hebben we een tijdje gekletst en hij is echt nog heel erg fit, gaat elke dag een beetje zwemmen en geeft zelfs nog missen! ’S avonds was er een klein feestje op het klooster waar wij ook even langs mochten wippen. Dit kleine binnenplaatsje zat volgeladen met Braziliaanse mensen waarvan drie kwart tot de grijze bevolking hoort. Toch vond ik het best wel leuk. We kregen een hartelijk welkom en werden omgeroepen door de live zanger waarna we na een kort zwaaitje naar de gasten een plekje vonden en meteen volgeladen werden met alcoholische dranken en verschillende typisch Braziliaanse hapjes. Na een paar sneeuwwitjes te hebben gedronken zat de stemming er al aardig in en begon ik lekker mee te wiebelen op de Braziliaanse muziek. Deze muziek werd op een gegeven moment wel een beetje saai dus toen gingen we, samen met nog een vriend van pater Roberto (die ik overigens niet zo’n fijne man vond.. een beetje té aanhankelijk) naar het centrum om uit te gaan in een typisch Braziliaans barretje. En Roberto had gelijk.. het was echt typisch Braziliaans! Er stond een live band te spelen en de mensen waren allemaal de foho aan het dansen met elkaar. Ik vond het helemaal leuk om te zien en pater Roberto ging ons dan ook de foho leren. Wel een beetje jammer dat die vriend ook met ons wilde dansen want dit stelden we niet zo op prijs. Ik zei tegen pater Roberto dat we het niet zo’n fijne man vonden, hij had in de taxi naar deze tent iets té dichtbij Kaar gezeten, en of het mogelijk was dat hij gewoon weg ging. Pater Roberto heeft toen met hem gepraat en hij is inderdaad weggegaan. Dit maakte de zin in de avond een stuk groter en dus gingen Kaar, pater Roberto en ik de dansvloer weer op terwijl Linda eventjes weg ging. Toen Kaar net een privé les foho kreeg van pater Roberto, kwam Lin ineens aangelopen met het verhaal dat ze weg wilde. Er was één of andere hoer naar haar toe gekomen die aan haar zat en die vervolgens met haar benen wijdt ging zitten. Na deze actie hadden we het helemaal gehad en gingen we richting klooster terug om ons op het veel te harde matras te vestigen en een warme woelende nacht te doorstaan. We werden wakker met het idee van ‘de volgende dag beter’ en gingen fris en fruitig richting strand. Wij gelijk een heerlijke duik genomen in dit super lekkere water. Toen we het water weer uitkwamen zagen we tot onze schrik een enorm bord staan met daarop de tekst: ‘Swimmers over here have more change on having a shark attack’. :O Volgens pater Roberto was dat niet zo op de plek waar wij zwommen omdat daar een groot rif achter zat waar de haaien niet langs konden komen. Na deze wijze woorden gingen we toch weer het water in maar nadat Kaar dacht een haai te hebben gezien en ik dacht een grote donkere vlek onder het water te zien bewegen zijn we toch maar even op gaan drogen in de heerlijke Braziliaanse zon. Op de één of andere manier had ik gelijk het liedje van ome Kobus in m’n hoofd.. (ome Kobus heeft z’n linker been verloren, in Hawaï, aan een haai) Het strand in Receife is wel even wat anders.. Het is echt super lang en er staan duizenden parasolletjes en strandstoelen voor de duizenden mensen die hier komen voor enige afkoeling tussen de haaien. Overal lopen mensen met karretjes die vooral verschillende soorten eten verkopen. Wij nog een heerlijke ananas gekocht die in 2 seconden voor ons in stukjes werd gesneden en die we vers in een zakje meekregen. Na het strand gingen we, na een tussenstop bij een heerlijk eettentje, richting klooster voor een opfrisbeurt en een kort tukje. Daarna reden we naar het plaatsje ‘O Linda’, hier woonden vroeger veel Afrikanen die veelal als slaven werkte. Nu stonden er veel leuke kraampjes waar we leuke cadeautjes hebben gevonden voor het thuisfront en keken we naar de zonsondergang. Uiteraard een hele fotoshoot gehouden met deze mooie achtergrond :) Na dit idyllische plaatsje te hebben verlaten reden we richting een super groot winkelcentrum waar we een beetje hebben geshopt en heerlijk hebben gegeten. (de meiden en pater Roberto een pizza en ik.. jawel hij bestaat ook in Brazilië.. een club sandwich van de subway!! :D ik kreeg er zelfs een Braziliaanse spaarzegel bij haha..) Deze avond vertelde pater Roberto ons dat we naar een tent gingen die meer iets voor ons was en uiteraard liet hij zijn leuke pater vriend deze keer thuis. Hij had inderdaad gelijk; deze tent, Spirit genaamd, was een soort danscafé met Engelse meeblère muziek en Braziliaanse muziek door elkaar, dat door een live band gespeeld werd, leuk dus! Één klein minpuntje was dat de airco binnen zo hoog stond dat ik het gewoon koud had en met kippenvel op m’n armen stond te dansen. Dit maakten we dan weer goed door af en toe even naar buiten te gaan om lekker op te warmen.. (jaja.. naar búíten om op te warmen.. is dat wat!) Na deze leuke dag gingen we weer naar onze heerlijke bedden met die heerlijke kussens (ongeveer net zo plat als een eurocent) om de volgende ochtend nog één keer van het haaienstrand te genieten en daarna weer naar Garanhuns te vertrekken. Heel gek maar terug komen in Garanhuns voelde echt een beetje als thuis komen. Nu zit ik hier dan in het klooster van Garanhuns, achter mijn laptopje, met het vooruitzicht straks een duik te nemen in ons stamzwembad en in mijn achterhoofd dat Sereentje over twee weken hier zal zijn. Het gevoel hierbij is bijna euforisch! :) De reis richting Nederland komt ook steeds dichterbij.. wat gaat de tijd snel! Ik zou dan ook zeggen; tot de volgende week lieve mensen!
Liefss Mandy!
-
19 Oktober 2009 - 16:28
Mamsie:
He mennepen, is het me toch gelukt ben ik de eerste reactie vandaag -
19 Oktober 2009 - 16:28
Mandy:
Ik heb zitten schuddebuiken van het lachen. Je kan echt heel plastisch schrijven. Hele leuke foto's ook. Net even anders dan die van de andere. Geniet nog de laatste weken, hoor ! Liefs van Mandy -
19 Oktober 2009 - 16:35
Mamsie:
Komt natuurlijk nog meer van me maar ik dacht snel even de eerste regel plaatsen. Wat heb je weer een gezellig en lang verhaal geschreven met veel belevenissen.
Jullie zijn KLM-kanjers wat het vijverproject betreft dat hoor ik al weer ga zo door, nog maar een korte tijd en dan is het alweer voorbij en gaan jullie daar lekker vakantie vieren met zijn vijven.
Die koffer is echt te klein hoor om al die cadeaus mee te nemen voor de thuisblijvers. Wel fijn dat jullie een gezellig weekend hebben gehad met pater Roberto.
Leuk ook die markt lijkt wel de markt van Thailand is wel kleurrijk om daar te lopen he. Gelukkig dat McDonald's wereldwijd opereert konden jullie daar ook nog van genieten. We hebben zaterdag heerlijk gegeten met tante Orka en werden blij verrast met jouw schrijven en foto's die je via haar had gegeven. Was alleen wel een natte boel gelijk bij ons aan tafel, maar dat mocht de pret niet deren. Lieverd ik ga je verslag deze week weer aan opa sturen kan hij het ook weer lezen, hij zit er echt op te wachten. Vandaag met Daphne aan het behangen geweest dus er zit schot in de kamer, ze is trouwens het hele weekend bij ons aan het meeklussen geweest was wel gezellig.
We hebben je net even op skype gezien en zien je straks om 22.00 weer, hebben we zin in. Veel liefs en kussebussen. -
19 Oktober 2009 - 16:57
Kater's Vader:
Ha M,
Mooi verhaal weer, en erg aanschouwelijk geschreven, 'k kreeg er beeld bij, vooral Lin en jij op kippenjacht!
Leuke foto's ook weer.
Inderdaad nog maar even, en dan met z'n 5-en lekker vakantie vieren in Brasil! Denk je bij 't zwemmen wel aan je Oom Kobus, he!?
Ik vraag me af of de kaarten voor jullie en het naar Karen verzonden pakje nog aankomen? Groeten aan KL.
x -
19 Oktober 2009 - 17:17
Daphne:
heeeeeeeeey poepie!!! hou je er wel rekening mee dat je je havianas hier voorlopig niet kan gebruiken??? Zit hier met ugg's en twee truien en de verwarming aan op de bank...(ja ik ben een koukleun)en het zal voor jou wel helemaal erg zijn aangezien je alleen maar warmte gewend bent!!!
Zit er nou al water in de vijver?? Is het een leuk idee om wat foto's van jullie en de meiden van de facenda en mannen van het klooster af te laten drukken en ingelijst aan ze te geven??!! Ik weet niet of dat kan daar, de hema binnenlopen is natuurlijk wat lastig;) Nou heb het glasweefselbehang superstrak op de muur geplakt bij paps en mams...Hihi was dus lekker aan de klus met mama vandaag...gister met papa,ik heb een schouwombouw gekocht van 117cm breed alleen is mijn muurtje maar 107cm...dus veel gezaagd en geplakt en met lijmtangen in de weer je kent het wel...zie je zo nog op skype...kusje van je zusje -
19 Oktober 2009 - 17:36
Anneke:
hoi mandy vreselijk gelachen om je verhaal zag het weer helemaal voor me. nog even en dan is het afgelopen met je verhaaltjes, vind toch wel dat je er wat mee moet gaan doen, zal het erg gaan missen.nog even ertegenaan en dan feesten. kijk uit voor die haaien en denk maar aan ome Kobus.xxxxxxxxxxx -
20 Oktober 2009 - 06:17
Remco En Lisette:
wat een heerlijk verhaal weer!
Zo te lezen een leuk weekend geweest met in ieder geval lekker eten! hahaha Hopelijk is ons kaartje nog op tijd bij je binnen. Terugreis gaat inderdaad al opschieten. Geniet er nog lekker van en we wachten het volgende verhaal weer af!
en oh ja, hier moeten we dus echt naar binnen om op te warmen. HET IS KOUD HIER BUITEN! brrrr
Dikke kus. -
20 Oktober 2009 - 17:16
Tante Orka:
Lieve Mandy,
Het heeft even geduurd voor ik reageer op je reisverslag omdat ik het een paar maal heb moeten herlezen om te controleren of ik het echt allemaal goed gelezen heb. Geen ongelukken, geen vies eten, geen tegenslagen, geen uitval van elektriciteit of water, het gaat toch wel goed daar in dat verre Brazilië? Zouden de zeven leuke weken waar ik eerder over schreef dan toch aangebroken zijn?
Deze week heb je allemaal leuke dingen gedaan en dat heb je dik verdiend. Na weken hard werken is het goed om heerlijk te ontspannen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je ook al aan de voorpret van je vakantie bezig bent. Heel gezond hoor!
Heb ook de foto’s weer doorgeakkerd en er zitten prachtige plaatjes bij. Van mama hoorde ik dat je er thuis een compleet album van wil laten maken. Zal de aanbiedingen in de gaten houden want je hebt soms acties waarbij je het tweede album gratis krijgt mits het hetzelfde album is. Afnemers voor een dergelijk fotoalbum genoeg schat ik. Ben ook al op zoek gegaan naar een uitgever voor je reisverslagen want het is toch zonde als je hier niets mee zou doen. De reisverhalen van Boudewijn Büch verbleken bij jouw werk. Overdrijf ik als jouw verhalen gebundeld in aanmerking kunnen komen voor de Pulitzer prijs. De AKO literatuur prijs behelst een ander genre anders zou je daar ook hoge ogen gooien.
Je bent toch ook een beetje gevaarlijk bezig geweest deze week. Zo vlak langs die kraampjes met groente en fruit lopen en verse ananas eten is spelen met je leven. Je weet toch dat er in groente en fruit veel vitamines zitten en hoe gevaarlijk vitamines zijn. Voor je het weet zit je onder de uitslag. Ik zit al onder de vlekken alleen bij het zien van de foto’s.
Wat een leuke kleurtjes hebben die schoonmaakmiddelen. Als die nu eens in Nederland gaan verkopen loop je het risico dat zelfs ik nog eens naar de sopdoek ga grijpen. Weet je zeker dat het schoonmaakmiddelen zijn want ze hebben de kleuren van cocktails en smoothies, zijn alleen niet zo leuk verpakt zal ik maar zeggen.
Ga van de week maar even langs Gast om te vragen of ze nog een gastdocent kunnen gebruiken die les geeft in de Foho. Denk dat je daarvoor inmiddels wel in aanmerking komt. Er is denk ik een schone taak voor je weggelegd als je eenmaal weer thuis bent want papa en mama zullen zich ongetwijfeld al die nieuwe dansen die je daar geleerd hebt eigen willen maken.
Is de Whiskonderijo een redelijke vervanger voor de Baya Beach Club, en vertoont de favoriete bouwmarkt overeenkomsten met de Gamma? Heb je een vergelijkend warenonderzoek gedaan bij Mc Donald en welke komt er als beste uit de bus, New York of Receife? Een club sandwich van Subway, die is al helemaal niet te versmaden! Wordt tijd dat ze in onze regio een fatsoenlijke Subway openen, nu moet ik er iedere keer speciaal voor naar New York want de Subways die we hier hebben lijken nergens op.
Het is een goed teken dat naar Garanhuns gaan voelt als thuiskomen. Het is voor het thuisfront te hopen dat je die gevoelens ook hebt als het 24/25 november is.
Ik heb de reisverslagen voor tante Sjaan geprint omdat ze niet zo makkelijk vanaf haar beeldscherm kan lezen. Dat idee heb ik gepikt van mama die ze altijd voor opa print. Tante Sjaan zegt dat ze een heel andere kant van je leert kennen. Wie niet?
Verder heb ik nog te melden dat ik een gloednieuw buurmeisje boven me heb sinds 17 oktober. Ze heet Zoë Esmée, weegt 3705 gram en is 50 cm lang. Moeder en kind liggen nog in het ziekenhuis want ze is geboren middels een keizersnede. Kan ik weer lekker met een baby knuffelen als het tenminste mag van de buren.
Voor jou in ieder geval nog steeds een hele dikke kneiter en een forse knuffel
-
23 Oktober 2009 - 12:45
Harry:
Wat een mooi verhaal weer. Weet je dat ik tijdens mijn terugreis naar Natal nog gezocht heb naar de door jullie geziene McDonalds? Nou, ik heb ze weer niet gezien. Recife is natuurlijk een aparte ervaring. Er wonen meer dan 4 miljoen mensen en het is er veel exotischer, maar ook gevaarlijker dan in Natal of Garanhuns. Ik heb daar een tijdje gelogeerd in een armenwijk en dat was heel apart. Een dronken pater, die meiden lastig valt, is ook weer een aparte ervaring. Die paters zijn toch minder braaf dan de paus wel zou willen. Je moet aan de andere kant ook wel een heilige zijn om niet verrukt te raken van drie van die geweldige meiden uit Nederland. Istanbul was geweldig, maar lastig dat die Turken geen portugees verstaan, want ik antwoordde steeds in het portugees. Jij spreekt inmiddels ook volzinnen, merk ik. -
23 Oktober 2009 - 19:48
Tante Orka:
Lieve Mandy,
Vorige week was het niet leuk dat we een dag langer op je reisverslag moesten wachten.
Voordeel is dat we deze week een dag minder ongeduldig behoeven te zijn.
Zo zie je maar weer: ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Dikke kneiter en ik zit al met de handen aan de knoppen om je nieuwe reisverslag aan te klikken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
